Blizny drzew się nie goją

Madź, jak zwykle okropny...
tzn. okropnie dobry. :)
Śmierć... ucieczka przed strachem... w strach...
Czy odpowiedź? A może tylko koniec pytań?...
Albo tylko kolejna złuda...
Pozdrawiam. :)

Boskie...

Nie wiem skąd się wzięło to zdanie pomiędzy,
ale mnie nim kupiłeś na amen!

"nie pytaj mnie
czy ci wolno
będzie kiedyś zapomnieć"

zanim mnie zapamiętałaś
ja już znalazłem się we śnie anioła stróża
zwiastując autodestrukcję
przez to, czego nie zatrzymam kiedyś w pamięci

"życie to dziwny sen
w którym siebie się nie pamięta
śmierć to przecież najprostsza
na trudne pytania odpowiedź"

Bardzo przenikliwa puenta, Beti, lubię jak mnie rozczytujesz.

Aguś, cieszę się, że zechciałaś zatrzymać się pod nim na chwilę.

Dziękuję Wam za wpisy i to bycie tu i teraz, czasem bez żadnego śladu obecności,
pozdrawiam serdecznie:)

Piękny wiersz Madziu a w szczególności ostatnie zdania...śmierc to przecież najprostsza na trudne pytania odpowiedź..świetna kwintesencja wiersza-pozdrawiam milutko na wieczór:)

a jednak
każdym dniem liczysz
srebro i złoto uśmiechu
jakby od nowa

I nie uciekaj Madziu :)*

Aniu, Xav,
I ja się cieszę mogąc Was tu spotkać:):*

Bardzo warto d o Ciebie zawsze zaglądać.. piękny ciekawy wiersz... :)

A zatem warto było tu wracać dla takich niespodzianek;)
Pozdrawiam ciepło A. :)