Antidotum na dziurawe serce, to nie wiersze
Nie wierz poecie, gdy o miłości plecie
niebo ubiera w białe garnitury i suknie odświętne,
gdy czaruje słowem, tak pięknie na manowce zwodzi
bo, gdzie tu romantyzm, gdy przemykając po deszczu
wyglądamy jak zmokłe kury, a zalewając się łzami
powieki puchną i twarz czerwienieje
Poeta, we wszystkim widzi finezję, że umarło drzewo
i wiatr po nim w zagajniku wyje. Dzień i noc
to para kochanków, którym łąki kwiatami się ścielą,
a my w porach roku zaklęci jesteśmy
Nie wierz poecie,odejdz zanim zamknie za sobą drzwi
zostawiając na pocieszenie tomik poezji, przekonując
że w ciszy jest magia i nie ma nic wspólnego
z nerwowym milczeniem gdy w samotni tak romantycznie
(u poety) pęka serce
9 December 2015, 09:30
Może żyję w innej rzeczywistości, ale uważam pieniądze za zwykły środek wymiany dóbr.
Poeta ma być sobą dla siebie, a nie dla uważania przez innych.
Rozkochać nie znaczy rzucać pieniądzem, a tworzyć i interpretować często skryte piękno uwodząc przy tym szalenie.
9 December 2015, 08:54
Poeta musi być dobry w łóżku przede wszystkim, mieć stałe i dobre dochody, chodzić twardo po ziemi, umieć przeć do sukcesu po trupach - nawet przyjaciół i rodziny. Lepszy po poecie tomik lada jaki niźli w niewoli mężczyzny poukładanego przysmaki.
8 December 2015, 22:08
najpierw jest poeta, potem długo, długo nic i dopiero kobieta:)
Miłego
8 December 2015, 01:01
Poecie może nie, ale tobie poetce - wierzę ;-)
Pozdrawiam i zabieram ;-)
7 December 2015, 21:34
...czytam kolejny...raz...wiersz nasuwa refleksje...aczkolwiek Giulietka ma rację.. :)
Pozdrawiam serdecznie :)