biały karzeł

nie wierzę własnym oczom
i twoim też nie wierzę
gdy stoisz na wyciągnięcie
dłoni
z duszą na progu

by pojąć cię
staję na palcach
a przecież do pięt nie dorosłam
temu co nas przerasta

patrzę w niebo
przyglądam się niemo
stygnącym w bieli gwiazdom

może nie przez przypadek
pozostawiono nas
samym sobie