Menu
Gildia Pióra na Patronite

depresja

nie wiem kiedy zwiędły wszystkie kwiaty
pozostawiając po sobie jedynie opadnięte płatki
pamiętam jak kiedyś stały w wazonie
i z radością patrzyłam się na nie

nawet kawa straciła swój smak
nie jest ani słodka ani gorzka jak piekło

nie pytaj dlaczego choć uśmiecham się gdy z Tobą rozmawiam
moje oczy są puste a usta wykrzywione w grymas
który kiedyś zwykłam zwać uśmiechem

nie pytaj dlaczego
siedzę nad kartką papieru i nie piszę nic
bo nie wiem jak opisać mam co czuję
ani dlaczego

1299 wyświetleń
21 tekstów
1 obserwujący
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!