Menu
Gildia Pióra na Patronite

Widnokrąg

nieśmiertelność to te skrzydła w nas samych
rozpostarte na zbolałych ramionach

nie płacz
to tylko życie
minie jak inne sny

tęsknimy za porankami sprzed lat
a słońce nagle pięknieje
gdy nad skronią ziemi pochylone
złoży pocałunek nim skona

137 609 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • Adnachiel

    7 January 2014, 19:18

    Przepiękny widok ukazałaś mi tym wspaniałym, opromienionym minionymi snami wierszem.
    Skradłaś mi dech.

  • Gaia

    4 January 2014, 12:08

    Trudno wciąż tulić zbolałe smutki,
    gdy piękno roziskrza oczy nagłym
    obrazem
    i wiesz, że nie czeka, co odejść musi,
    bo sen to wieczna rzeka...

    Roziskrzony ten widnokrąg Madziu :)