I będę, aż powiesz
nie da się podnieść gwiazd z kałuży
ani księżyca objąć
ale wiem już jedno, że tylko ty
potrafisz rumienić moje słowa
i chociaż okna z ciebie rozebrane
- to czas najwyższy to zmienić
nie chcę palców w pustkę zaplatać
kiedy twoje tak blisko
przecież żadne z nas
nie pragnie nic więcej - prócz siebie
- a ja tak lubię
jak się we mnie przechadzasz
kiedy mnie niesiesz w ramiona i ciszę
i będę targować się o nas
aż powiesz…
że rozkochałam nas
- w sobie
Autor
30 March 2012, 23:43
Łoj gdyby Zosia znowu tak piknie do mnie powiedzieć chciała. na paminć znamy już pani wszyćkie wiersze. chylim czoła przed takim piknym tekstem.
Józek piknie Paniom pozdrawia.
7 March 2012, 21:55
Zgadzam się...piękny....:):)
Romanie, ja już dawno przestałam dodawać do zeszytów, w zakładce ulubione mam cały " zbiór" tych którzy piszą....najlepiej :):):):)
Pozdrawiam Autorkę i Komentujących :)
7 March 2012, 21:21
Przepiękny wiersz... koleny! Chyba sobie zeszyt dokupię na nie :)
Pozdrawiam.