"My, którzy jesteśmy ostatnią nadzieją świata"

Niebo zapali się czerwienią,
Świat zaśmieje się ten ostatni już raz,
A my spojrzymy na siebie z nadzieją,
Bez strachu, czy dogoni nas czas.

I z pewnością łzy popłyną,
Gdy śmierć kolejno dotknie każdego z nas,
Lecz my - przepełnieni dumą i nieznaną siłą,
Trwać będziemy bez strachu, czy dogoni nas czas.

A z serc naszych martwych, zapomnianych,
Wyrośnie cierpiący, gęsty las,
Lecz teraz w tych sercach śmiertelnie zranionych,
Nie ma strachu, czy dogoni nas czas.

A gdy już ostatnie krople naszych dusz,
Wyleją się deszczem pod nogi światu,
Zaleją one resztę życia smutkiem niczym wody mórz,
I zaleją je też strachem przed brakiem czasu.