Menu
Gildia Pióra na Patronite

Przypowieść

niebo łukami tęcz jest scalone
i podparte kolumnami
anielskich ramion

a choćby nad ziemią prócz gwiazd
niczego nie było

człowiek
przeanielony jest światłem witraży
usynowiony przez Krzyż

101 483 wyświetlenia
954 teksty
266 obserwujących
  • Adnachiel

    23 November 2016, 13:17

    Nawet nie wiesz ile obok w koszu na śmieci jest Adnachielowych zawiniątek :)
    Rym jest ok, łatwiej się czyta.
    Zupełnie jak z makaronem penne, łatwiej mi jeść :))

    Anioł... śmierci - jak wyznał Marcos, ale żeby od razu Bestia...
    Heh :)

  • giulietka

    23 November 2016, 13:13

    Uhm... właśnie widać haha:)
    Ja usiłuję się ich(rymów) pozbyć, ale nie chcą się odczepić, choć trącą tandetą;)
    Ps. Czasem prawdziwa Bestia z Ciebie, ale jaka piękna!
    ;)

  • Adnachiel

    23 November 2016, 12:00

    Dziękuję, bardzo doceniam to, co piszesz Michał.
    Pozdrawiam również.

  • silvershadow

    23 November 2016, 10:24

    Wiesz, Twoje wiersze są ponadczasowe.
    Nie trzeba wierzyć w anioły, aby mogły poruszyć.
    Piękno niczego nie chce, ono jest, budząc w drugim to, co piękne.
    Pozdrawiam serdecznie.

  • Adnachiel

    23 November 2016, 10:03

    Mam ostatnio kryzys twórczości :)
    Z rymami rozstałem się już jakiś czas temu, a gdy już coś napiszę z ich udziałem, targam :)
    Jako rekompensata oraz w podzięce ze Twoje błękity, ofiaruję Ci... różę :))

    https://www.youtube.com/watch?v=l6A1Pyjsgvs

    Video l6A1Pyjsgvs
  • giulietka

    23 November 2016, 09:21

    i jakaś przedziwna poświata
    jak ziarno w serce wszczepiona
    unosi się nad głową
    jak gwiazda
    co lśni najjaśniej
    nim skona

    pozwoliłam sobie dopisać klika nieudolnych wersów do tej błękitnej sagi,
    której mogłabym słuchać z ust samego Autora , najlepiej przy kominku, pod wysokimi oknami ze scenerią rozgwieżdżonego nieba w tle;)