Kandelabry i perły

Nie będę dzisiaj kaprysić
w sukniach szelestnych jedwabiem
kolorowo

zieleń w pomarańczy dojrzewa
i plamą granatu
tajemniczo mnie woła

bo tak delikatnie

podasz mi dłonie w filmowym geście
i zapachną wsród zimy konwalie
a może frezje

zanurkują spojrzenia
rzęsami nieśmiałe
sfruną zalotnie w nagłą ciszę

a potem zawiruje świat cały
w kandelabrach wesołych
zadrgają płomienie

w dżwiękach muzyki utonę
a każdą łzę jak perłę
na skraju uśmiechu złożę

i będę śnić swój bal