Czasem życie jest pustką

na sznurze zawieszony gniew
wiatrem zmienności suszony
z obietnic wyplute zawsze
niedotrzymanym słowem krwawi

kolejny raz niebo grafitem zakwitło
nagość zgasiła światło
zgrzane plecy jak łuki moralne
a na nich rozbestwione palce

cisza nie słucha już oddechów
krzyczy wzruszeniem w ciemności
nic już
ten sam dotyk letargiem przesiąknięty
kołysze na krawędzi wzbudzania