O kwiatku i pszczółce

Na polanie rósł długo, mały kwiatuszek.
Był ulubieńcem, wszystkich owadów, nawet muszek.
Lecz gdy go puch biały swą kołdrą przykrył,
Kwiatka wygląd stał się przykry.
Wszyscy na wiosnę się z niego śmiali,
Od łamag i głupków go wyzywali,
Lecz jedna pszczółka zakochana w roślince
Przeniosła mu swój pyłek, kwiatek czuł rumieńce.
I znów był piękny, wszyscy go podziwiali,
Pszczółce było przykro, myślała że teraz ją zostawi.
Ale kwiatek nie zapomniał o swej wybawczyni,
"To pyłek miłości, on pięknym mnie znów uczynił"
I kochał ją wiosną, jesienią i latem,
Na zawsze ją kochał, gdyż była jego światem.