Niewidoczna lina!

Na niewidocznej linie kroczę
Nie wiedząc, kiedy swą tułaczkę skończę
Nie wiedząc gdzie stopę postawić mam
Nie wiem czy po prawej czy po lewej krok dam

Dla wyrównania balansu
Długą tyczkę mam
Wystruganą z sumiennego nonsensu
Po jednej stronie stary Ja sam

Po drugiej stronie odmienny duszy znak
Podążając przez ten niekończący się szlak
Ale by dotrzeć na krańcowy podestu spoczynek
Trzeba na samym środku minąć dobry i zły uczynek

Gdy uda Mi się pokonać samego siebie
Będę mógł podążać dalej ku szczęściu
Po tamtej stronie z początku będzie jak w niebie
Po zamianie osobowości i tak serce stoi na środkowym miejscu