Nadzieja

Na dworze mróz siepie straszliwy i w sopel mnie powoli zmienia... Już nadzieje zatracam że

cokolwiek we mnie życie przywróci... słońce zachodzi i już dla mnie nie wróci... Lecz z ciemności

twoja twarz się wyłania... robi się ciepło i radość z życia powraca... Tyś mym promykiem,

słońcem w dzień i w nocy.. i chcę by tak pozostało aż po wsze czasy...