w oknie

Natalio, dzięki za wgląd w moje bazgroły, tu i pod innymi tekstami, to miłe, że poświęciłaś im swój cenny czas.

Michale, dla takich komentarzy chce się pisać kolejne wiersze, dziękuję!:)

No tak, to jeden z tych wierszy, po których przeczytaniu brakuje mi odpowiednich słów ... poza jednym - PIĘKNY ;-)

albo ten , wybitny ''klucz żurawi telegram że kiedyś minie ta jesień karmione nadzieją kwiaty itd''

Art, chcesz, to załatwię nawet ciepły śnieg:)
Chociaż smok ziejący ogniem na mroźne zimowe wieczory, to o wiele lepszy pomysł! Pozdrowionka;)

Piotr, masz rację, jesienią Bóg maluje najpiękniejsze obrazy, jakby chciał krzyknąć: Hej! człowieku! zatrzymaj się i podziwiaj! Jestem ciekawa tych Twoich fotografii. podeślesz coś z Karkonoszy?;)

Dziękuję Wam i malowniczego dnia życzę Wszystkim;)

Wiersz piękny, a i jesień jest wspaniałą porą, przynajmniej dla mnie, pojawia się dużo obrazów do fotografowania.

U Ciebie nawet mróz potrafi być ciepły. :)
Pozdrawiam. :))

Adam, miło mi, w towarzystwie kawa zawsze lepiej smakuje;)

eM, zawsze widzisz dalej, barwniej, piękniej niż ja zdołam opisać, a jednak nasze spojrzenia i tak zawsze się odnajdują we właściwym sobie miejscu i czasie. Mylisz się, o tym też jest, jak i o tym wszystkim, co w nim wyczyta serce.

dziękuję i miłego popołudnia życzę

Czekałem.
Warto było.
Za tą eterycznością i ulotnością kryć się może cały rajski ogród lub ojczysty pejzaż ukwieconych łąk.
Wiem, że nie o tym jest wiersz, ale wydobyłaś z moich wspomnień właśnie taki obraz.
Od Twoich wierszy nie tylko kwiaty, ale i moja dusza zakwita.

......... ciało dostało kawę, duszysko Twoje literki