Spragnione

myśl w otwartej przestrzeni
tętnieniem czasu się tworzy
aura życia
wiatr, co nieświadome gładzi
i przepływa w niedosłownym
wszystko hermetycznie zamknięte
nie tęsknią tylko wiersze

w tym nienasyconym
sączące szczęście
człowiek łapczywie chłonie
by iskrzyć