(...) z nieodzowności.

Veroni,
chciałabym, żeby znalazł się człowiek, który zatopi się w te końce świata. Że je poskłada. Powiąże. Spęta. Sprawi, że nie będą chciały uciekać we wszystkie strony. Nie będą się wylewać, rozłazić. Że to nie będzie takie oczywiste. Że właśnie jesteśmy tacy jak piszesz: pełni wad.
I że to właśnie w tych wadach znalazło się urok, a nie w zaletach, urodzie, czy "bówiecojeszcze".

Serce nie. :P
Czas się zawiesza... czasem. :P

Aaaaa! Wszystko staje. Nawet serce. :x

Nie, ale często, jak się tak zapatrzę... to bliski yestem śmierci klinicznej. :P

Wzrokowcem? Czyli zabijasz spojrzeniem?

Ja nie o sobie. Yestem wzrokowcem. :D

Veroni, Ty też? :)

yestem,
a powinno się chcieć. Bo czucie to duża część człowieczeństwa.

veroni,
jesteśmy masochistami.

Czasem człowiek boi się... otworzyć oczy... by nie czuć za bardzo...

Czasem warto otworzyć oczy... by poczuć bardziej.

Czasem jedynym powodem ciemności są... zamknięte oczy. ;)