(nie) satynowy

może zbyt dużo wymagam
próbując pojąć sens świata

powoli ścieram się na krawędziach

i nie wiem czy to dobrze
gdy jedna po drugiej
odkrywasz moje blizny

wątła i zgarbiona
potrafię kochać tylko w wierszach

chodzę po świecie bosa
żyje do góry nogami
z pustym miejscem w zagłębieniu dłoni

roztrzaskuje godziny

więc nie budz świtu
nie wiadomo co przyniesie
romans czy śmierć

Gdy poddamy się sile oddechu