Trudny wzór

Niekiedy uda się trafić pod właściwy adres o właściwej porze. Niektórym..
Którym? Tym, którzy już rozumieją co jest tak naprawdę źródłem życia. Oni wiedzą. Czy oni to już my? Hm..... każdy decyduje sam, co wybiera, którą ścieżkę.

Krysiu, kaganki nieco oświetlają ciemne korytarze. Piękne są, symboliczne. Śliczne skojarzenie. Jednak myślę, że piękniejsze od kaganka jest światło, mieniące się kolorami tęczy :)

Arti, widzę Cię wyraźnie a Twoje niedookreślenie pozwala innym znaleźć swój wyraz. Piękny komentarz. Taki Twój.

Dziękuję Wam bardzo, bardzo :)

Z naszym uczuciem trafiamy w czyjś bieg za kimś/czymś innym, w jego ucieczkę, w chorobę, w zapracowanie, w załamanie po stracie, w radość z takiego, czy innego powodu, w jego wściekłość i znudzenie, w nowe narodziny, albo zadumę przed skokiem w przepaść...
Bardzo trudno odnaleźć szczęście, a jeszcze trudniej ten odpowiedni moment... chyba...
Taki niedookreślony, ale yestem. :)
Piękny wiersz.
Pozdrawiam. :)

Właśnie nie jestem pewna Agnieszko czy każdy się nad tym pochyla. Czy choć próbuje kochać bezwarunkowo. A łatwe to nie jest. Dzięki za obecność :)

Chyba każdy z nas miał takie rozważania i zastanawiał się jak to właściwie jest,piękny wiersz Beatko-pozdrawiam serdecznie:)

Miłość to coś, co płynie stale w nas, nie przychodzi i nie odchodzi. Jej żebracza postać to tylko tęsknota zewnętrznej formy do formy. Mały płomień co szybko się wypala. Niepokój jest wyrazem tego, jak nie tylko poczuć pełnię wielkiego płomienia, ale jak w nim pozostawać stale

miłość żebrząca degraduje, o miłość się nie prosi. przychodzi i odchodzi według własnych reguł

To dobrze Awatar, choć więcej w tym niepokoju niż zadowolenia..
:)

podoba się

Hm.. czy smutny nie wiem, szukam znaczenia Kwiatu Życia - dla siebie, tak bym mogła to poczuć w całej pełni, wtedy będę wiedziała. Dzięki Olu :))