żyje z niedosytem emocjonalnym
mój język szeleści słowami które usychają nim przez usta przejdą i jest jeszcze cisza, która ma prawo głosu
gdy pytasz czy wszystko gra
budzi się człowiek z pokąsaną duszą i zgubionym rytmem, uwikłany w odwieczną wojnę pomiędzy sercem a rozumem
umazane krwią ręce
świat widział wiele, lecz nie dostrzega mnie
dam mu czas, a sobie spokój
135 845 wyświetleń
1633 teksty
240 obserwujących
Dodaj odpowiedź 2 May 2016, 09:17
0 hmm... bardzo porusza treścią, nie wiem czy dobrze odebrałam, ale zobaczyłam człowieka ze świadomością własnej kruchości...
:)Odpowiedź