Sicut in caelo et in terra

Posiadłeś niezwykłą umiejętność, lub jest to zamysł Boga.

a w piekle
dokąd jeszcze
orszaki niebieskie
wstępu nie mają
i czarne serca się topią
smutkiem okryte
cud nowy niech zawita
pod postacią tego
co na ustach świętych
drży od niepowiedzeń

Inspirujesz... Chociaż Twoje wiersze zawsze będą najmagiczniejsze spośród wszystkich, jakie dane mi było kiedykolwiek czytać :)

Hehe, aż tak sakralny wiersz mi się napisał?
Smoku, Twój wpis jest rewelacyjny :)
Dzięki :))

I wzajemnie :)

Poezji takiej
niepowszedniej
daj nam dzisiaj

Pozdrawiam :))

onejko, przyznam, że wprawiłaś mnie w zakłopotanie :)

giuliet, chciałaś wiersz niebieski.
Mam nadzieję, że ten jest w odpowiednim odcieniu :)
Bo Twoje słowa są niebiańsko błękitne :)
I chce je, na głównej.
Ot, co :)

rzeźbiony anioł milczący jak kamień
i ta cisza jeszcze ciepła od westchnień
wirują pod sklepieniem
modlitwy niewyszeptane
jakby chciały oczom podpowiedzieć
że nad nami czuwa Ktoś jeszcze

tak mi się napisało, pod wpływem Twojego wiersza, gdy zabrakło mi słów:)

Przy takim wierszu, tylko przyklęknąć...i rzec Amen...
:):)