„Alea iacta est.”
Miłość zeszła do podziemi
Powiedziała sobie dość
Rozpoczęła domową wojnę
Wrogiem jej była ludzka złość
Miłość na skraju wytrzymałości
Wskoczyła w kanału ciemności
Przekroczyła tym swój prywatny
Odległy brzeg Rubikonu
Zamknęła się tam jakby
Za bramą srogiego zakonu
Powiedziała sobie tęż
„Alea iacta est.”
Niech żyje miłość
Pośle w piach całą złość
Zabrała z sobą całą
Skarbnicę wiedzy swą
Wszystko co o niej napisano
Pochowała to wszystko
Pomyślała sobie też
„ Zobaczycie jak to jest
Prawie nic o mnie
Nie wiecie i wiedzieć
Już nie będziecie!!!”
Pożyjecie beze mnie
Z tą swoją złością
To zatęsknicie
Za dobrem i miłością
10.01.2013
Autor
Dodaj odpowiedź 10 January 2013, 18:18
0 Ciekawe,dobrze się czyta i z pewnością dobrze będzie się pamiętać.
Odpowiedź 10 January 2013, 17:46
0 Wskaż te miejsca a może dam radę poprawić. Dziękuję za opinię. Pomyślę o tym. Pozdrawiam Cię awatar
Odpowiedź