"Milion niedopowiedzianych słów"

milion w garści zakopany w tym co nietrwale
nic nieznanego jak człowiek i świat obietnicy złamane
potęga nad losem i prawdzie przypisana
- cicha jak ściana
żądzy smutnej magii na dłoni składana

zastyga lawa po burzy sercowej
fałsz jak strzała trafia na kamień miłości utajonej
nie bronie tych skarbów które mi dano
bierz - życie je goni, a potem stracisz, zapomnisz

nie zbliżaj się
nie to okienko na rzeczywistość patrzące
pomyłka...

byłam i będę trwalsza na ziemi
tej od was inna o trochę o nut kilka