Parkiet życia

Miliardy anonimowych tancerzy
Wirujących na parkiecie pełnym zapadni,
Zapomnianych memento mori,
Pośród skupienia na własnej historii.
Parkiet traktując na własność-
Pędzą, by kiedyś zwolnić lub nie.
Zapadnie czyhają by zza kulis
Wypuścić w wir życia nowe twarze,
Sylwetki skazane na zapadnię,
Walczące by prowadzić ten taniec,
I o aplauz, i o grupę, i parę,
A memento mori umiera w carpe diem,
By odwrócić uwagę od zapadni.