znak

Nicole, czasem trzeba uklęknąć, miło, kiedy ktoś wtedy przyklęknie obok, dziękuję.

M., to bardzo trudne pojąć, że ktoś widzi w naszych nieudolnych słowach to, co po ludzku niepojęte.
A ten cały urok, który dostrzegasz, może to po prostu światło odbite... Bez Was nie jaśniałyby moje wersy.
Dziękuję:)

Kiedy wspominam wiersze, które najbardziej mnie poruszyły i najgłębiej mnie przeniknęły, odkrywam, iż wszystkie pisane były językiem Twojej poezji.
Utrafiasz w coś naprawdę istotnego, a w tym wierszu potrafiłaś opisać słowami niematerialną sferę wiary, zbliżyć to co nieuchwytne, a może nawet... do tego dotrzeć.
Urzekasz Giuli. Czy Ty to wiesz? :)

Krzyż? D r o g o w y znak, który zbyt szybko mijamy.

zatrzymałaś się, pięknie się zatrzymałaś

pozdrawiam

Onejko, dziękuję za przepiękną interpretację, jakiej nawet się nie spodziewałam!

Tomku, prawdopodobieństwo jest nieprawdopodobne, więc świadomie nieświadoma pozostaję. ;)
Dzięki za zatrzymanie się u mnie, ze mną... ;)

wielce prawdopodobne, że od Ciebie autorko, podbieram środki wyrazu..
ale na miłość Boską, to takie nieświadome.. przepisuje myśli, a potem dostrzegam podobieństwa ;)

a mam na myśli, że to ładny wiersz :)

Jemu oddać co najlepsze, piękna wiara i miłość...
:):)