Melodia życia i śmierci

Melodia uczuć rozbrzmiewa w sercach.
Iskrzy się,płonie.
Każda grana nuta w ekstazie tonie.
Tęsknotę,smutek,żal
słychać u anielskich bram.
Wiolonczela cicho łka
a po policzku płynie łza.
Muzyka ta
roztacza melancholijne barwy.
Szarp smyczkiem po strunie
a piękny utwór jak ptak wyfrunie.
Harmonia wzbije w niebo
czyste dźwięki.
Nie potrzeba zbędnych słów,
one potrafią dotkliwie zranić.
Choć i drzewa musiały długo krwawić
gdy z niego strugano instrumenty.
Czy człowiek jest cierpieniem zaklęty ?
Czasem i struna przerwać się może
jak koniec ludzkiego istnienia.
Wtedy nastaje życia kres a
Ostatni oddechu akompaniament
poprowadzi obłąkaną dusze ku zachodzącemu słońcu.
Tylko po drugiej stronie nieba znajdzie spokój...
W końcu.