Cud
Po marzeniach wakatów nie zapełni już los…
nic już złudzeń wygasłych nie przywróci
Tylko przyszłych pustych dat płonie stos
szyderczą pieśń czart gdzieś w kącie nuci…
Wyroki wydane bez do win wglądu…
Świat cudzych oczu wszystko zawsze wie
Tłumy „wszechwiemców” skorych do sądu
wszędzie widząc winę… tylko w nich nie.
Lecz może cudem świat nas uraczy
i zmyje prawdy deszczem ten cały brud
Ściszy na trochę klakierów, krzykaczy…
No tak… temu naprawdę potrzebny jest cud…
Autor
29 April 2022, 04:37
Wielka szkoda, że Romek już nic nie napisze........
Chociaż, może Ktoś Bliski opublikuje coś, co jeszcze chował w szufladzie?...od sprajtka i kszyszunia12 January 2013, 12:48
Witam.
Fajnie Cię czytać. :)
A wiersz - cudny, bliski, prawdziwy i z kroplą nadziei.
Pozdrawiam. :)od Rowerzysta
6 January 2013, 20:56
cud to najdziwniejszy jest w calym wszechswiecie, jesli zamyka usta tym co sami tego nie potrafia zrobic
pozdro Raczku:)
6 January 2013, 20:49
Miła to niespodzianka, po cichu liczyłam, że wreszcie się Romku pojawisz.. no i jak widać nie przeliczyłam się ... :))
A "wszechwiemcom".. na pochybel ;D
Pozdrawiam noworocznie :)
6 January 2013, 19:42
Zamarłam...
pięknie Raczku napisałeś...
cudzie Ty... to pierwszy najlepszy dzień w Nowym Roku i mam nadzieję nie ostatni...więcej niespodzianek proszę!!!:)