Menu
Gildia Pióra na Patronite

Alzheimer

Mamo, boję się, że zapomnę,
by wstać rano z łóżka i zjeść śniadanie,
że od lat nie piję już kawy,
a herbatę słodzę jedną łyżeczką,
tylko dlatego by kupić choć kilo cukru
w pobliskim sklepie.

Mamo, boję się, że zapomnę,
jak być szczęśliwym,
że kąciki ust powinny być lekko wygięte ku górze,
a oczy powinny się śmiać w radości.

Mamo, boję się, że zapomnę,
kim jestem,
że rano wstanę z łóżka
i będę szukać twojej bezpiecznej dłoni.

Ale ciebie już przy mnie nie będzie,
tak jak i mnie nie będzie.

146 970 wyświetleń
1738 tekstów
256 obserwujących
  • 25 April 2019, 17:51

    Wredny Niemiec, co wszystko chowa...
    Ale po co strach? Nie warto bać się tego, na co nie mamy wpływu... jeszcze nie mamy... może kiedyś?...
    A jeśli nie, to do końca trzeba czytać wciąż od nowa czyste strony.
    Pozdrawiam :)

  • onejka

    24 April 2019, 19:32

    Świetny wiersz, przypomniał mi film z Meryl Streep

  • 24 April 2019, 06:34

    Nigdy nie lubiłam zasad i przykazań, to i na starość nie będę się nimi wzruszać.
    Pozdrawiam :)

  • 24 April 2019, 06:17

    ilu przykazań db wiersza tekst ten przestrzega? Niewielu.

    ale czyta się go z zainteresowaniem. I mnie to wystarcza

  • 24 April 2019, 06:13

    Dziękuję !
    Coś mi ostatnio pożera komentarze.

  • 24 April 2019, 06:02

  • Kamil Borkowski

    24 April 2019, 04:29

    Dobry jest ;)

  • 23 April 2019, 22:07

    Aż taki zły?

  • Kamil Borkowski

    23 April 2019, 21:53

    ;(