Marzenie

- mam na imię Zosia
powiedziała przeciągle zaglądając mi w oczy
jakby czekała że zaneguję jej wyjątkowość
- ponoć trywialne mieć tak na imię

patrzyłem w błękit
nie wiedziała że to mój pierwszy
błękit tak okrutnie odległy
choć na wyciągniecie ręki

a zapach kwiatów skusił śmiałe nadzieje

mijały dni i lata
różne błękity poszarzały
lądy wybrzeża i ledwie znajome twarze
wypłowiały

gdy nagle ktoś zapytał
- czy mnie pamiętasz?

mógłbym wszystko zapomnieć
ale nie - groszki i róże w zimowym ogrodzie