po drugiej stronie ulicy

fiszka

zapach_bzu, bardzo jesteś łaskawa w swoich zachwytach, ale to tylko fragment codzienności otulonej słowami,
miło, gdy ktoś w niej odnajdzie coś z własnego wnętrza, bo właśnie stamtąd pochodzi światło, które dostrzegasz w wierszach:)
bardzo Ci dziękuję za to!

Adnachiel, to niezwykłe, że dostrzegasz w moim pisaniu coś, czego ja nie widzę, może dlatego ciągle piszę, żeby to "coś" odnaleźć.
Na pewno dzieje się tak głównie przez/dzięki Tobie:)
Mnie dziś oczarowałeś swoim literackim pejzażem z Notre Dame, pozostaję więc z głową w chmurach:)
Jejku, Ty to potrafisz wprawić mnie w zakłopotanie, teraz już nie wiem co powiedzieć, z przyjemnością więc pomilczę w Twoim towarzystwie;)

Giuli, Twoje wiersze mają niezwykłą moc, siłę ducha.
Wydobywasz cudowność z codzienności, duszę z materii.
Piękny poetycki zapis, pełen poruszeń.

Przyznam się, że ostatnio przypominałem sobie Twoje wcześniejsze wiersze.
I wiesz co znalazłem?
Myślę, że to się nadaje na komentarz :)

Daty naszych dni sierpniowych
nigdy nie będą znaczą mniej.
Brzmi jeszcze pamięć słów niezmienionych:
Nunca te olvidare.

"...że są takie domy
w których nie marzną ręce"

Wspaniałe zakończenie! Oczarowałaś mnie...
Uwielbiam wiersze, które na koniec dają takiego kopa, że człowiek nie wie, jak się ma później z tego otrząsnąć...