wschód,zachód.
lubię spotykać się wieczorami
z samym sobą…
uścisnąć dłonią drugą dłoń
przywitać się z towarzyszem podróży
przystanąć na moście, oprzeć się o stal
i kilka metrów nad ziemią
oddychać mroźnym powietrzem
patrząc jak tańczy śnieg
rzucany to tu to tam
przez akordy wiatru
odwracam wzrok na wschód
skąd zawsze przychodziłaś
malując uśmiech na ustach
niczym wschodzące słońce
podchodziłaś i jak gdyby nic
przyciągałaś do siebie
chłonęłaś mnie
niczym te różane
cukierki…
od pani zza rogu
dziś już same zachody
nawet słońce przez okna nie zagląda
śnieg już nie chce prószyć
a wieczory
porozlewały się do kieliszków z winem
http://www.youtube.com/watch?v=Xz-Hu7jqBDY
19/20.01.2013
20 January 2013, 23:54
Świetny wiersz Michale ;)
U optymistów zawsze świeci słońce to i u ciebie ;)
20 January 2013, 12:48
zgadzam się, ale jak za dużo tych refleksji to niezdrowo:) powinniśmy już wołać o słońce:)
Natalia, dziękuje;) rowniez pozdrawiam:)20 January 2013, 12:37
Wspaniały, piękny wiersz!:)
Pozdrawiam miluśko:)
Ps. Zabieram ze sobą:)
20 January 2013, 10:52
zimowe wieczory sklaniaja do refleksji i zamyslenia
twoj wiersz... do czytania przy kominku strzelajacym skrami gdy za oknem bezmiar bieli i nie widac sladow...