Wiosna bez Ciebie

Babciu...

Przyszła wiosna. Spójrz kochana!
Kolorowa jak co roku
Błękit nieba, żółć żonkili
Tylko Ciebie brak przy boku...

Przyszła wiosna. Patrz najdroższa!
Wszystko znowu żyć zaczyna
Ożywają kwiaty, drzewa
Tylko ty nie wstajesz, Ty jedyna...

Ach, pamiętam tak dokładnie
Twoje usta, gdy się śmiały
Dziś tą czerwień wytęsknioną
Ziarnka piasku przysypały

Już nie widzę tych płomieni
Który w oczach tak iskrzyły
Te płomienie w Twoich oczach
Dziś łzy deszczy pogasiły

Jeszcze słowa w uszach szumią
Z Twoich ust słodko płynące
Jeszcze widzę taki obraz:
Ty, Twój balkon, Twoje słońce

Twoja twarz skąpana w lecie
Taka piękna, taka żywa
Dziś ta ducha pozbawiona
W zimnym grobie niech spoczywa

Tyle lat już Ciebie nie ma
Ja wciąż tęsknie i wciąż płaczę
Czasem jeszcze mam nadzieję,
Że Cię w tłumie gdzieś zobaczę

Czasem nawet mam wrażenie,
Że wciąż jesteś przy mym boku
Nawet czasem gdzieś Twój kontur
Błyśnie w słońcu, przemknie w mroku

Lecz już zdałam sobie sprawę,
Że Cię nie ma, wbrew mej woli
Że już Ciebie nie zobaczę
I dlatego tak to boli

Tak bym chciała dotknąć Ciebie
W Twe ramiona znów się wtulić
Ręce Twoje wycałować
Że Cię kocham Tobie mówić

Ach, prześliczna, ukochana
Czemu śmierć mi Ciebie skradła?
Czy zazdrosna o miłość była
I po Ciebie się zakradła?

Powiedz mi moja kochana
Czemu czasu nie starczyło
By pożegnać się choć z Tobą?
By na sercu lżej mi było?

Więc dlaczego to tak nagle
Wszystko nam się posypało?
Przecież miałaś tutaj wszystko!
Czego Tobie brakowało?