Łąka

Łąka to wszechświat małych duszków.
Na wyciągnięcie ręki mam miękkość ich,
puszystość.
Tańczą na wietrze duszki – latawce,
Lekko jak mgiełka siadają na kwiatach.
A my zanurzeni w łąki zieloność,
na dywanach z białych kwiatów,
trzymamy się za ręce...
Mały promyk słońca przemyka
i na chwilę zastyga na twej twarzy.
Rozświetla twe oczy - brązowe, palące.
Rozświetla twe usta - zmysłowe, pragnące.
I całą mi drogę rozświetla do Ciebie...
Na oka mgnienie
istnieje tylko Łąka
i nasz pocałunek.
Lecz promyk ucieka,
Goni do kwiatów, do cieni...
Wciąż dalej i dalej,
Niepewny - jak my!
Tańczą na wietrze duszki – dmuchawce,
Lekko jak mgiełka siadają na kwiatach,
Twoja ręka wciąż na mojej dłoni.
Jest cicho, spokojnie,
Wszystko ma swe trwanie...
Mała wróżka przygląda się nam
z kwiatu kielicha, wróży miłość.
Motyle latają w bezmiarze uczuć.
Czy tak wygląda szczęście!... :)