Bunt nasz płomienny

Ku chwale aniołów, na przekór losowi
Hen w błąd i w upadek, daleko w noc!
Czernią skrzydeł, na przysięgi ogniowe
Runy nadzieją pisane przez Moc...

Czarna Korona dla Księcia Upadłych
Mistrza Wolności i srebrzystych łez!
Na życie zabrane królestwem zapadłym
Gdzie nie wstaje słońce i nie kwitnie bez!

Niech spotka się Niebo z podwaliną Piekła
I strąci ideał swych dni do Otchłani!
Królowa Skrzydlatych się swych dzieci wyrzekła
Czarni Aniołowie, zostaliśmy sami!

Skrzydła szlachetne buntem... w nadziei!
W krwi hartowany marzeń i snów miecz!
Serce spękane, co nie chce się skleić
Niech się miesza ambrozja i szkarłatna ciecz!

Będziemy krzyczeli, będziemy walczyli
Póki trwa nasz świat!
Choćby nas pokonali, choćby wszystkich wybili
Za brata walczy brat!

Błyskawicą i furią, magią i mieczem... płomieniem!
Roztańczeni w pożodze, w chęci zmiany świata
Nie zmęczeniśmy walką, nie zniszczeni krzyczeniem
Wyświęcimy w bluźnierstwu wszystkie tej wojny lata!

Zdobieni jak różą, najpiękniejszą herezją
W smaku wina, blaskiem naszych oczu
Szaleństwem anielskim obalimy najświętszą
Prawdę nad prawdami, co wymaga pokłonów...