Minus pięć…
„Kto kocha naprawdę
Będzie kochać zawsze
Gniew zmieni w kochanie
A zdradę w niepamięć”
Dla czwórki ludzi
Która ludzi nie nudzi
I dla całej jednej jedności
Naszej Pani naszej Wysokości
Która istnieniem swym
Połączyła Ciebie i mnie
I zapewne też nie tylko Nas
Połączyła całkowicie w sam raz
Wtedy, gdy były ciepłe dni
A deszczyk wcześniej spadł
Po raz pierwszy ukazałaś się mi
I własne dłonie na Twoje żem kład
I potem jesień zima oraz wiosna
I Ty latem znów radosna
Potem dłuższe i krótsze chwile
Co mijały bardzo mile
Oplatałaś moją szyje
By zostawić mnie na jesień
Lecz wiedziałem, że zima
Miłości uczucia do mnie przyniesie
I choć na dworze minus pięć stopni
Ja dla Ciebie przemierzyłem tak wiele
Trudnych życia stromych stopni
Bo kochanie w środku się czuje
A nie tylko na swoim ciele
Autor
