Menu
Gildia Pióra na Patronite

Przesilenie Słońca

Kruszy się noc
jak brokat
ze starej fotografii
na ciężkiej od snów poduszce
zostawiasz ślady rzęsami

Stoję pod drzwi szafotem
nad klamką pochylona
księżyc tylko pojaśniał
jakby chciał znów z nas zakpić

Nagle strącasz z ust ciche zostań
jak spadającą gwiazdę
dla której rozstąpi się morze
otwierając zamknięte ramiona

137 918 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • giulietka

    26 June 2012, 14:12

    Grażynko fajnie, że po prostu Jesteś!;)

  • 26 June 2012, 08:28

    świetne tradycyjnie JESTEM pod wrażeniem

  • giulietka

    25 June 2012, 22:23

    Życie toczy się szybko, ale miło jest wpadać tu choćby 'na przerwie', a jeszcze fajniej spotykać znajome 'twarze'.
    Może starość nam się nie zdarzy, nie zdążymy nic nadrobić, ani też zestarzeć;)
    Pozdrawiam:)

  • giulietka

    25 June 2012, 22:08

    Dzięki, Aga.
    Cieszę się, że zaglądasz.

  • giulietka

    25 June 2012, 16:08

    Hmm... I co ja mam Wam odpowiedzieć?;)
    ...że rozpieszczanie jest niebezpieczne?;)
    Dziękuję z serducha, że jesteście:*

  • Gaia

    25 June 2012, 15:47

    "strącasz z ust ciche zostań" w pokruszoną noc
    fajne :)

  • misiek45

    25 June 2012, 11:46

    Madziu a jakby pozbierac ten brokat nocy i schowac go do szkatułki a w każdej chwili gdy się ją otworzy rozbłyśnie on milionami gwiazd...? a z ust nie będzie ciche zostań a jesteś.....-miłego dnia życzę pa

  • R.A.K.

    25 June 2012, 10:09

    Madzia jak zawsze Romka zmysły mile łechce... Piękny Wiersz!

    Pozdrawiam Serdecznie.

  • Berenique

    25 June 2012, 09:36

    Przepiękny wiersz. Nosisz w sobie tę lekkość pióra, której dużej części ludzi brak. Wiersz bardzo subtelny, lekki "jak brokat
    ze starej fotografii" :)