Dotrzeć do celu
Kręte drogi życia przemierzam
Mijam różnych zabłąkanych ludzi
Sam zagubiony, lecz wiem, dokąd zmierzam
To nie koszmar nikt mnie nie obudzi
Idę tak sam bez miłości
Myślę sobie i obserwuje
Po co mi uczucie miłości?
Mało to po kontach uczuć się snuje
I bez miłości żyć się da
Obserwuję ile piękna ma przyroda
Biały śnieg, szary ptak,
Zakonnica w czarnym habicie
Sami przyznać musicie
Jakie bez miłości kolorowe życie?
Docieram do celu
Tutaj jest ludzi wielu
Dzień dobry Panie grabarzu
Nie znalazłby Pan troszeczkę czasu?
Czy nie rozkopałby Pan ziemi zimą?
Bo chce pożegnać się z dziewczyną
Co Pan chce zrobić Boże drogi?
Chcę pochować mojej miłości zwłoki
A co jej się stało Panie miły?
Oczy i usta ukochanej ją porzuciły
Niech Pan da tej miłości zwłoki
Ja w robocie nie mam miejsca dla radości
To może znajdę ciut kącika dla używanej miłości…
…………………………………………………………………………………………
Autor
19 February 2012, 12:02
Miło mi. Bardzo Wam dziękuje za wszystkie tak miłe komentarze i plusy. Za minusik też dziękuje serdecznie.
19 February 2012, 11:26
Piękny ale , ale i smutny, bez miłości nie da się żyć,ona przychodzi nagle, choćbyś ją nie chciał przyjąć,uderza jak grom z jasnego nieba i tak zostaje czasami na chwilkę czasami na zawsze.
Pozdrawiam:)
19 February 2012, 09:17
Jejku.. dobry wiersz.. Jak dla mnie bardzo dobry..
Tak jak poniżej - również zastygłam.
