Marnotrawność
Kłaniając się zbyt nisko
raz danemu słowu
podnoszę porozrzucane
po ziemi
szepty niczyje
stoję śmiertelnie
spragniona
nad rozlaną wodą
która wsiąknie w podłogę
stóp nawet nie obmyje
Ta ściana to mur
nie oparcie
rama okien to szubienica
na której gwiazdy zawisną
na chwilę
w ostatniej drodze
nawlekam na cienką nić
koraliki życia
gubiąc nie nasze godziny
co toczą się
po podłodze
28 July 2011, 17:14
Kłaniam się nisko i z serca dziękuję Każdemu za obecność tutaj.
Pozdrawiam ciepło:)
28 July 2011, 16:32
Ehhhh...poczytam jeszcze raz zanim w objęcia nie - snu zapadnę..;)
Madziu, brawo ;)
27 July 2011, 11:35
potrafisz Madziu dotknąć tam, gdzie już gubią się słowa...
pozdrawiam ciepło...
:)26 July 2011, 12:09
Bardzo pięknie to skojarzyłeś Damianku...
Dziękuję za Twoje niegasnące uznanie i obecność:*
26 July 2011, 11:32
Piękny naszyjnik słów, nawlekany literkami znaczeń...
Urzeka jego nieuchwytność dostrzegalności przemijania...
Tak mi się skojarzyło:
http://www.cytaty.info/mysl/wmyslicaloscinie/1 ">w myśli całości [...]Kradnę Twoje wiersze po kolei, Madziu, również czekam na Twój tomik :) Pozdrówka ciepłe :)
26 July 2011, 10:23
Dzięki Danusiu...
A co do tomiku, to nie wiem, czy znajdzie się ktoś, kto zdobędzie się na taką marnotrawność... ;))Miłego dnia Ci życzę:)
26 July 2011, 10:16
Przepiękny....powalający i okrutnie przygnębiający
A co z tomikiem?...kiedy się go doczekam?
echhh....