niedowierzanie

Art, szkoda tylko, że zalewa nas epidemia uczuciowego alzheimera.

Adamie, uwielbiam ten cytat. Po porannej już tak, ale to doskonały moment na popołudniową kawkę;)

Dziękuję Wam za ciekawe wpisy:)

"-A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Nic wielkiego - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, ten ktoś nigdy nie znika." - Mniemam, że z tym znikaniem jest podobnie jak z wiarą śmierci (......) M. już po porannej kawie?

Śmierć kradnie tylko życie z ciała, W naszych sercach żyją kochane osoby, póki nam nie zbraknie pamięci...
Pozdrawiam. :))

Hmmm... zaszaleliście z interpretacją, a ja mam teraz się do tego wszystkiego ustosunkować? ;-)
Ok. Zacznę od inspiracji, a jest nią samo życie, historia prawdziwa, wszelkie podobieństwo osób i zdarzeń zamierzone :-)
Co do tych gumek... cóż jaki Romeo taki romantyzm, widziały gały itp.

Najbliżej był jak zawsze Adnachiel, przepraszam za stronniczość, nic nie poradzę :-)
Bardzo Wam dziękuję za wpisy i poczucie humoru, które jest najlepszym wspólnym mianownikiem.

Miłego wieczoru Wszystkim!

Mów mi Padre :) He he :)
wzajemnie.

Idź, i nie grzesz więcej :P

Czyżbyś tylko na to czekał? :D

To co pan Zofia nazywa realizmem, jest co najwyżej duchowym skarleniem.

Co do wiersza:
To jedna z najbardziej wzruszających opowieści Twojego autorstwa, Giuli.
Zachwyciła mnie, bo piękno na to jest, by zachwycało.
Swoją poezją przywołałaś pełną urokliwości chwilę z mojego życia, gdy napotykam swojego ojca, pochylonego w czuwaniu nad grobem mojej mamy...
I znów użyję Twoich słów:
Choć tam
już nie płynie czas
po obu stronach
tak samo
uparcie na siebie czekamy

Dziękuję, że jesteś.

Minimalistyczna:
"czasem tak bywa. Raz pęka serce, raz prezerwatywa" :P :D
Przepraszam Cię Giulietka, ale tak mi się cisnęło to na usta po przeczytaniu komentarza poniżej, że po prostu nie mogłam się powstrzymać ;)
A sam wiersz... Tak, mi się oczy rozmydliły...

tyle smutku z samego rana