Świat ma już jej imię

A potem... przyszło lato
i mówili wtedy,
jakie piękne są jej smutne oczy.

Miałam w sobie różne imiona,
tylko po to by rozumieć
nietrwałość.

To boli, wiem...
Ale ten ból można znieść*
kiedy obejmujesz korę drzewa,
czując... jak żyje.

Sobą, aż od bólu można powiedzieć... idę herbatę wypić zimno mi a to znaczy ,że moje blizny dają o sobie znać...czytam Cię ...i znajduję część siebie...i zabolało...znowu...a myślałam,że choć trochę wypchnęłam to z siebie...i guzik:))

"tkwiąc w kąciku twojego oka" bardzo smutne....ale inne być nie może
w tej krótkiej chwili jak w kropli widać całe życie niejednej kobiety
:)

Może to i dobrze. Blizny sprawiają, że jesteśmy... sobą.

Tak...szkoda,że tkwią w nas cierniem nie do wyciągnięcia...

Kryjemy w sobie wiele historii.

Zatkało mnie...bolesne...bardzo...

Nowy dzień przynosi przyszłość... może ta będzie lepsza.

Już nie płaczę nie mam czym, dziękuję za pozdrowienia.

Dziękuję... podałabym chusteczkę, ale ekran mi umożliwia.
Pozdrawiam ciepło.