Każdego wieczora przychodzi zaduma
I myśli napięte jak lina czy struna.
Już liście z drzew spadły i pusto dokoła
I wkoło tak cicho, już nikt nie zawoła.

Wciąż słucham tej ciszy,
Już w uszach mi dźwięczy.
I czekam na znak Twój,
Czekanie tak męczy.

Każdego poranka sen nie chce odpływać
A w snach swoich bywam tak bardzo szczęśliwa.
Znów bladym porankiem żegnam Cię bezgłośnie,
A liście zielone szeleszczą miłośnie.

/Joanna/