Kacap

a ja wiem, że wszędzie są ludzie i...ludziska
Tak mi już z dzieciństwa zostało, gdy Babcia moja, która wojnę z małym dzieckiem przeżyła, opowiadała, co i od kogo Ją spotkało...byli Rosjanie i ruskie, byli Niemcy i szwaby, byli też Polacy i polaczki...faktem jest, że dzicz do Polski od wschodu wkroczyła, na dźwięk kuranta postrzeliła całą rodzinę z pepeszki, ale też krwi obcej na naszych ziemiach wsiąkło tony...
staram się zawsze o tym pamiętać.
Wiersz podoba mi się, lekko się czyta choć treść jest mocna, właściwie to raczej opis nieszczęścia bycia żołnierzem, Ty drug mój lecz ja rozkaz wykonuję..

se myślę, że prawda jest najtrudniejsza..
dlatego niekiedy tylko ekscentrycznie
a jedynie tak, występuje..

Może to będzie bezczelne... ale kiedy to czytałam pierwsze pytanie jakie się nasunęło to...
Czy to przechwałki czy może żale...

Jednak jak w każdym tekście....jest w nim " coś " ;)

Pozdrawiam