Menu
Gildia Pióra na Patronite

Odgruzowana

Już tyle razy upadałam na kolana
Z łkającym sercem, krwawiąca duszą
Rozpaczliwie na pomoc wzywałam Pana
Patrząc jak ostre żyletki me palce kuszą.

Możliwość wyboru, jak jej brak-
-równie niesprawiedliwa.

Świadomość życia, lecz nie siebie-
-wręcz chorobliwa.

Z prochem i gruzem zostałam zmieszana
Podczas gwieździstej nocy
Lecz wśród pyłu i kurzu słychać serce
Bijące resztkami swej mocy.

Już tyle razy upadałam na kolana
Lecz gdzieś tam w ruinach wciąż tli się walki wola
I po raz kolejny wzywam swego Pana
Wstaję z popiołów, już wiem, że życiu podołam.

Dedykowane W.G

7749 wyświetleń
72 teksty
8 obserwujących
  • czarna mamba

    8 September 2012, 19:52

    po-prostu swietny dla mnie wery wery:)a zakonczenie:)