W połowie do siebie
jeszcze stygniemy
dawnością, co nie straciła emocji
i gęstniejemy w próżni, pustkę stwarzając
bo są takie miejsca w nas
co prowadzą w nieskończoność
niepamiętane donikąd
takie kąty, gdzie świty i noce
złapane były tylko na kiedyś
i ściany przemoczone smutkiem
na próżno myślami suszone,
gdzie jaźń w nas opuchnięta czekała
już się nie modląc
Autor
53 613 wyświetleń
414 tekstów
159 obserwujących
Dodaj odpowiedź 16 November 2011, 17:08
0 "bo są takie miejsca w nas
co prowadzą w nieskończoność
niepamiętane donikąd"Bardzo wymowne i bliskie mi słowa...
Odpowiedź