Menu
Gildia Pióra na Patronite

Dysonans

Jest most - - tylko kroków już nie ma
wiatr je smutkiem unosi
jak skrawki szczęścia pogubione
w nieuniknionym stóp biegu

Rzeka milczy pod cienkim lodem
choć jeszcze jesienią
tyle miała nam do powiedzenia

Ona jedna wie
jak blisko można być na odległość
to tylko życie płynie
a ja - - jestem obok
choć na przeciwległym wciąż brzegu

137 912 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • giulietka

    21 February 2012, 22:13

    Skoro Ciebie tu zwabił Marcinie, warto było go użyć;)

  • giulietka

    21 February 2012, 21:32

    Yestem, w takim razie będę budować mosty... ;)

    Michał, teraz już pięć;) Dziękuję;)

  • zugimihau

    21 February 2012, 14:32

    pewnie już to nie raz i nie dwa i nie trzy..i nie cztery razy słyszałaś ale świetnie piszesz koleżanko;] pozdrawiam

  • 21 February 2012, 12:06

    Most jest dla pragnących tylko... westchnień.

    Ona pod lodem przepłynąć potrafi.
    Przecież nie powietrzem oddycha
    i nie ciepło zewnętrzne ją ogrzewa.
    :)

  • giulietka

    20 February 2012, 21:52

    Mariuszu:
    Bierz co chcesz - lata bierz
    Diable mój, dam ci wiersz
    tylko daj, daj, daj chociaż raz
    wielką miłość tak prawdziwą

    tak mi się skojarzyło;))))

    Julka, czasem nawet ona, niepokonana, musi się poddać nieprzejednanemu biegowi zdarzeń...
    Dzięki za komentarz, pozdrawiam cieplutko;)

  • Julka 10

    20 February 2012, 20:24

    "..jak blisko można być na odległość..."

    Tylko wyjątkowa miłość wie jak ...pokonać..." wszystko" :)

    Pięknego wieczoru Magdo...świetny wiersz :)

  • ....ktoś....

    20 February 2012, 19:43

    A zabieram go;p