Za sto lat.
Jechałem przez Nasz most
Który to za sto lat pokaże swą
Całą umówioną tajemną moc
Ponieważ znów będę z Tobą
I z mostu tego spoglądałem
Na pagórki strome i zielone
Gdzie trawa dywan zielony tworzy
Tam gdzie Cię Pokochałem
A źdźbła traw pną się prosto w górę
Czy znów ktoś je położy?
By znów podziwiać na niebie chmurę
Bym głowę na Twym sercu złożył
Spoglądałem na te pagórki
Wodę, połacie pól i łąk
Życie plączę naszego losu sznurki
Na ciele Twym zostawiałbym pocałunki
Autor
21 June 2013, 18:24
Miło mi radośnie, dziękuję Wam za opinie Droga Agnieszko i Droga Krysiu. Słonecznego weekendu życze.
20 June 2013, 22:06
albo bez "znów" :) choć to słowo dodaje nutki nostalgii i tęsknoty :) i jest wspomnieniem
20 June 2013, 21:54
Życie plącze naszego losu sznurki
chcę znów ucałować palce Twoich rąk
albo
chciałbym znów spleść palce naszych rąk:)
takie tam, ale jak nie zmienisz przeżyję :) a dlaczego spać mnie już wysyłasz ?20 June 2013, 21:41
Miłych snów Droga Iwono. :)
Proszę podać propozycję zmiany i czasami zmiany uwzględniamy :)
20 June 2013, 21:39
Po drobnych korektach ładniejszy :) romantyczny chociaż ostatni wers mi jeszcze jakoś nie pasuje:)
Pozdrowienia zostawiam