Nie dzieli nas nic

Madź, to nic takiego, że zabierasz ze sobą, ale że z kościoła?... i bez sprawdzania zawartości?... :P:D
Rozumiem, że ja nie mam co liczyć na akt łaski? :D
Dobrej nocki. :))

I znów słów mi zabrakło...
Zabieram ten wiersz ze sobą i poczytam go sobie jeszcze... wiele razy :)

Jak Was tak czytam, to już nie wiem, co chciałam powiedzieć;)

A., dzięki za współudział w tej jednej linijce;)
zapach_bzu, miło, że zajrzałaś/eś
Yesti, no i teraz mi wstyd, że zawsze tyle gratów ze sobą zabieram, zdemaskowałeś mnie;P
Aniu, taka już ze mnie stara pajęczyca, ale Twoje serce puszczam wolno;)

Pozdrawiam Was i dziękuję.

jak rozsypane na posadzce korale
toczą się bezładnie moje dni
wiatr pozrywał wiszące w powietrzu
słów mosty
jedno z nas zostało za rzeką

Ależ chwyciłaś Mnie za serducho Giulietko słowami tymi...
Pozdrawiam ! ;)

Madź, to bardzo nieładnie tak ... konfesjonałem przez rzekę, pod osłoną nocy... Mogłaś najpierw sprawdzić, czy ktoś w środku nie siedzi... :P
Fajne.
Pozdrawiam. :)

Ładny wiersz.

super :)