Spalony pamiętnik
Jak dym zapomniany przez ogień
snuję się bez ciebie po świecie
wiatr jak garstkę popiołu
moje spojrzenie uniesie
gdy czas we mnie serce wypali
Pamięcią nie sięgam dna
kiedy błądzę po snów ciemnym lesie
I tylko twoje imię
powraca wśród szeptów litanii
jedno słowo
a w nim nieśmiertelność
to wszystko co zdołałam ocalić
Dodaj odpowiedź 24 June 2012, 05:50
0 Nie wszystko da się zapomnieć
Choć czas nam serca wypala
Imię, co wraca szeptem
Krzykiem serce powala.....Odpowiedź 23 June 2012, 09:30
0 Agnieszko, nie może padać przez cały czas, a jednak deszczowe pory szeleszczą w sercach wierszem...
Marlenko, to zupełnie jak o mnie;)) Miło znów Cię spotkać;)
Dziękuję serdecznie i cudnego dnia Wszystkim życzę!
Odpowiedź 22 June 2012, 20:37
0 Smutny wiersz giulietko melancholijny ale w swojej treści porusza serce-miłego wieczoru ,mam nadzieję że pogoda się polepszy bo inaczej będziemy pisac coraz smutniejsze wiersze aż sami wpadniemy w melancholię
Odpowiedź 22 June 2012, 19:43
0 Romku, dzięki pozdrowionka;)
Adnachiel, ja wciąż nie mogę wyjść z podziwu, że mnie jeszcze czytacie, może więc lepiej nigdzie stąd nie wychodzić?;)
Miłego wieczorku, Panowie;)
Odpowiedź