Menu
Gildia Pióra na Patronite

ociemniałym podaj rękę

czasem niebo nachyla się ku nam
gdzieś pomiędzy nocą a dniem
tam mgła się unosi najciszej
nad naszych snów łąkami

może zesłało ją niebo
jak bandaż
by ukryć rany przemyte
deszczem gwiazd
co spadają
jak łzy niepojęte najczystsze

Matko błądzących w ciemnościach
zanim okna w niebie pogasną
módl się za nami

137 611 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • Adnachiel

    27 January 2017, 17:54

    Kochana M.,
    écrit dans les étoiles jest jeszcze niedokończoną melodią, więc gdy tylko sformułuje ją do końca, wyśle Ci razem z zaproszeniem do wszystkich miejsc, w których ludzie uśmiechają się do Drugiego Człowieka, i nie potrzebują twierdzeń, czy muzyka jest dziełem pianisty, czy tylko kogoś, kto gra na fortepianie...

    Uściski, rien que pour toi :)

  • giulietka

    27 January 2017, 07:22

    Muzyki zawsze, zwłaszcza Twojej, tylko gdzie ona się podziała?;)

    Nicol, bardzo mi schlebia Twój komentarz, próbuję modlić się wierszem, ale do poetów to mi jeszcze daleko.
    Niemniej dziękuję za miłe słowa:)

  • nicola-57

    20 January 2017, 14:41

    poetycka modlitwa

    tak modlą się poeci...
    może poeci modlą się w sposób szczególny.
    dlaczego? O to zapytajcie poetów... Warto.
    Poeci z reguły odpowiadają w sposób przystępny, a poza tym rzadko kłamią. Powtarzam: poeci, nie mylić z piszącymi tzw. wiersze.

    Giuli, thanks. Serdeczności.

  • Adnachiel

    20 January 2017, 11:08

    Muzyki? :)

  • giulietka

    20 January 2017, 07:49

    M., lubię czytać Twoje spostrzeżenia pod moimi wierszami, bo gdyby nie Ty, sama tego wszystkiego bym w nich nie ujrzała.
    A jeśli wiersz trochę pomógł na ból, to cieszę się, gdyż miał być takim lekiem przeciwbólowym na codzienność:)
    Ludzie silni, cóż czasem też są bezsilni, dlatego muszą mieć swoje źródło mocy w Kimś o wiele silniejszym.
    Ale oprócz tego mam jeszcze Twoje słowa, wiersze i kawę czegóż chcieć więcej?;)

    Arturze, dziękuję, że yesteś, pozdrawiam przy kawce;)

  • 19 January 2017, 21:17

    Wyjątkowy tekst.
    Pozdrawiam. :)

  • Adnachiel

    19 January 2017, 13:36

    Ociemniałym podaj rękę
    Niewytrwałym skracaj mękę...

    Wiem, że te słowa mają głębsze przesłanie, ale od wczoraj tak potwornie boli mnie dawna rana na przedramieniu.
    A jednak Twoja poezja i te okna w niebie skutecznie koją :)
    Jestem pod wrażeniem jak niezwykłe i subtelne zarazem jest królestwo ducha zawarte w tym zawierzeniu.
    Wiele nauki tkwi w Twoich wersach, wiele błękitu.
    Cóż, za każdym razem udowadniasz, że wrażliwość to cecha ludzi silnych, albowiem nie muszą oni nosić masek.
    A kawa mi i tak znów wystygła :)