Chłopickiego 71A

ironicznie
piękny ciepły wrześniowy
dzień

a ty miałaś w oczach
strach z rozpaczą które
zamknęły mi usta i
najczulszych słów
nie dostałaś na odchodne

nawet brzmiał ptasi śpiew
obok kołysały biodrami
niewinne drzewa, takie jak u nas
ale wtedy nie czułem jak
pachniały ich łona i nie było
śpiewu zwierząt

i zamieszkałaś za wysokim murem
i przeszłaś surową zieloną bramą
mając w oczach potworną torturę
zniknęłaś mi, Mamo.

musiałem odejść z twarzą
na piersiach zwiędłą

to nie była kula, Mamo.
To serce mi pękło.

_______________________________________
Pierwszy wiersz z cyklu "Zielona brama"