Menu
Gildia Pióra na Patronite

Śmierci Kilka.

I jak umrzeć mam
gdy na horyzoncie oceanu
znikający promyk
ostatnich słońc

Iskra światła
nad bladą pustką obojętności
co jutrzenką zawtóruje nieskończoną
a przecież zanika

A jeśli już umrzeć mam
może tak z zachwytu

Przyjdzie znowu czas
że zapomnę o dniach nowych
wtem tęsknota uderzy we mnie
mroźnym gradem świadomości

Przyjdzie jeszcze czas
umierania

81 587 wyświetleń
826 tekstów
102 obserwujących
  • Naja

    16 January 2014, 22:20

    Bardzo ładny optymistyczny wiersz.
    Przyjdzie jeszcze czas...
    Tyle piękna wokoło :-)